Vergeet even de lijstjes en tips. Weg ermee. Ik voelde opeens vanbinnen de nood om een blog te schrijven over mijn stageplaats voor volgend jaar. Het is te goed om er niets over te schrijven. Een persoonlijk verhaal. Dat mag ook eens. Toch?
Wat ben ik ongeduldig zeg... Die stageperiode kan niet snel genoeg van start gaan. Elke avond loop ik thuis te zeuren en te klagen. Het gaat niet snel genoeg, ik heb zin om alles in de praktijk te leren, ik wil dit, ik wil dat… Ben ik niet graag op school? Jawel hoor, maar ik heb gewoon zo ontzettend veel zin om me volledig te smijten op mijn stageplaats. Waar ga ik stage doen? Ik geef je een tip: De mensen dragen er blauw en ze zijn altijd kop-van-jut in het nieuws. Jawel, ik ga stage lopen bij op persdienst van de federale politie. Geweldig toch?
Terugblik
Een jongensdroom zou ik een job bij de politie niet noemen. Wel heb ik altijd een gezonde interesse gehad voor alles wat met de politie te maken had. Programma’s op televisie, de patrouilles op straat, getrainde honden aan de leiband, de wagens die met loeiende sirenes voorbij sjezen… Naarmate ik ouder werd groeide de waardering voor de politie alleen maar. Toen ik koos voor de richting communicatiemanagement dacht ik in eerste instantie niet aan kansen binnen de politie. Tot het moment dat de zoveelste schoolopdracht daar verandering in bracht. We moesten een communicatie held zien te interviewen. Ik botste toen op de woordvoerder van de politiezone Mechelen-Willebroek. Man, wat was ik geboeid door dat interview... Nadat deze opdracht werd afgerond maakte ik direct werk van het zoeken naar een stageplaats. Deze heb ik uiteindelijk, na veel wikken en wegen ook gevonden. En mijn plaats geef ik aan niemand af. Nèh!
Ik en de politie, een match
Waarom zie ik mezelf nu passen binnen een organisatie als de politie? Ten eerste heb ik een immens groot rechtvaardigheidsgevoel. Daarnaast ben ik vastberaden en leergierig en luister ik graag naar wat er speelt in de samenleving. Dit terwijl ik tegelijkertijd mijn kritische blik behoud.
Vooruitblik
Wat staat er mij te wachten? Vanalles. Maar dan ook vanalles. Zo zal ik mee instaan voor de pers- en social media monitoring. Persconferenties mee organiseren staat ook op het programma. Journalisten stellen vragen. Die moeten natuurlijk beantwoord worden. Wie mag daarbij (weliswaar in tweede lijn) helpen? Jawel, den deze. Ook voor de opvolging van grotere mediaprojecten kunnen ze een helpende hand gebruiken werd me verteld. Als dat geen mooie vooruitzichten zijn, dan weet ik niet waar je als student woordvoerder wel een gat van in de lucht springt.